Weer een uitstekende zondag voor onze twee teams! HWP1 ging met 3,5 – 2,5 winnen tegen Borgerhout, en HWP 2 scoorde thuis een ruime 3,5-0,5 overwinning.
Hieronder een verslag van Guido:
Zonder vaste waarde Bert in de ploeg verlieten we de parking en reden we gezwind naar het grote Antwerpen, waar we na enige problemen ons stalen ros konden stallen in een (dure) parking in het centrum – onze Borgerhoutse tegenstanders hadden zich immers verschanst in een onooglijk gat in de binnenstad. Misschien hoopten ze met deze techniek ons te kunnen misleiden, doch niets was minder waar aangezien onze GPS zelfs in dit uiteinde van de wereld bleef werken.
De borden werden bij Birger als eerste opgeruimd – het was duidelijk dat de aanvoerder van de sinjoren geen partij was voor het jeugdige geweld van Birger. De Antwerpse vlag werd dan maar dorgegeven naar hun derde bord, maar Thomas won een toren na een (theoretisch?) miniatuurtje – na verlies van een toren strubbelde de tegenstander noch wat tegen, maar gaf er dan toch wel wijzelijk de brui aan
Onze invaller Pieter daarentegen had het niet onder de markt met de zwarte stukken. De loper van de Sinjoor ontpopte zich tot een echt monster en teisterde Pieter’s zwarte velden. Toen Pieter’s koning ook nog aan de verkeerde kant van het bord plaatsnam voor een eventueel tegenoffensief was het snel uit. 1-2 dus.
Van de verliespartij van Wim heb ik weinig of niets gezien wegens te druk bezig met tijdnood in mijn eigen partij. Sorry Wim
Ikzelf had weerom een knotsgekke partij waarbij ik snel twee pionnen offerde voor het initiatief. De snoodaard verdedigde zich echter bekwaam in plaats van te berusten in de nederlaag ! Tot mijn grote frustratie geraakte ik niet door de zwarte verdediging en gooide ik er nog een compleet foutief stukoffer tegenaan. Mijn tegenstander verslikte echter zich in dit onverwachtte feestmaal en we konden vreedzaam de punten delen. Gelijke stand dus 2.5-2.5 en alle onze hoop lag bij Alexander.
Ons laatste bord gaf echter opnieuw een heel volwassen indruk. Weinig vuurwerk maar, sterk gespeeld van onze youngster die een mooie stelling tot een winst kon omtoveren, zonder de tegenstander enige kans te geven. Het finale eindspel was opnieuw zeer mooi, Alexander gaf zijn zuur verdiende kwaliteit terug zodat hij een cruciale pion kon winnen in het pionneneinspel, waarna promotie onvermijdelijk was. Opnieuw zeer volwassen gespeeld !
Met de zegekrans om de schouders zochten we onze weg dan maar terug door de kleine Antwerpse steegjes naar ons stalen ros, hetwelke ons zegevierend naar de parking terugvoerde.